gelegenheidsgedichten
Het eerste gedicht heb ik geschreven bij een aangekondigde dood. Anoniem. De persoon die het betrof, kreeg het onder ogen en vroeg zijn vrouw het op zijn rouwkaart te plaatsen. Later verscheen het in de liturgie van Allerzielen.
Het tweede heb ik geschreven naar aanleiding van een opvallend groot aantal sterfgevallen in een kleine gemeenschap.
Het derde is een algemene beschouwing over de kwetsbaarheid van het leven.
Einich
Wy witte it fan it begjin of oan,
gjin minske is ûneinich.
De tiid dy't wy hawwe, elke dei
kinne wy mar better
libje sa goed at it giet.
Genietsje fan doarp,
simmer en winter
en fral fan inoars selskip.
Gjin snoader guod as minsken
Gjin snoader guod as minsken,
lykas beammen binne wy.
Wa't ea ta libben kommen is,
moat op in dei wer wei.
In draaidoar komt jin yn it sin,
minsken ûntfalle ús by it soad.
Oaren nimme dy plakken yn
mar it gemis, dat bliuwt.
Wy ferjitte net mar sitte dochs
yn plak fan dat ús nocht bedoar
te kaarten, kletsen en biljerten
wolfernoege mei-inoar.
De Ried in juni
Roerloze halmen in zware lucht.
Het water in de vaart is vlak
Tot moedereend verschijnt,
met achter haar twee kuikens
die het noodlot zijn ontglipt.
Ze maakt een V,
de lange V van Vrede.
